ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ





ΣΑΠΦΩ

Σαπφώ (~630 - 570 π.Χ.) Ελληνίδα ποιήτρια από τη Λέσβο 

Κέλομαί σε Γογγύλα
ΚΕΛΟΜΑΙ ΣΕ ΓΟΓΓΥΛΑ

Κέλομαί σε Γογγύλα
Πέφανθι λάβοϊσά μα
Γλακτίν αν σε δηύτε πόθος
αμφιπόταταϊ.
ταν καλάν α γαρ κατάγωγις αύτα
απτόαισ' ιδοϊσαν, εγώ δε χαίρω,
και γαρ αύτα δη τόδε μέμφεταί σοι
Κυπρογένηα.

Ποιητική απόδοση στα νέα ελληνικά, Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)

Σε φωνάζω Γογγύλα
Φανερώσου πάλι κοντά μου
Το χιτώνα τον άσπρο σαν το γάλα όταν φοράς,
νά 'ξερες τους πόθους που σε τριγυρίζουν
όμορφη, και πώς χαίρομαι που δεν είμαι εγώ,
μα η ίδια η Αφροδίτη που σε μαλώνει.



Ράινερ Μαρία Ρίλκε
ΣΒΗΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ...


Σβήσε τα μάτια μου- μπορώ να σε κοιτάζω,

τ' αυτιά μου σφράγισε τα, να σ’ ακούω μπορώ.

Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να 'ρθω σ’ εσένα,

και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.

Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,

σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.

Σταμάτησε μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ

με το κεφάλι.

Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ

μέσα στο αίμα μου θα σ' έχω πάλι

ΣΒΗΣΕ ΜΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ

RAINER MARIA RILKE 

(Πράγα 1875 - Βαλμόν 1926).

 Γερμανόφωνος λυρικός ποιητής. Από γονείς Αυστριακούς, φοίτησε αρχικά σε στρατιωτική σχολή (1888-91), την οποία για λόγους υγείας σύντομα εγκατέλειψε, για να σπουδάσει φιλοσοφία, λογοτεχνία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Πράγας. Συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο, όπου και συνδέθηκε με τη Ρωσίδα συγγραφέα Λου-Αντρέας Σαλομέ, η οποία επηρέασε καθοριστικά τη ζωή του. Το 1899 έγραψε το λυρικό υμνικό πεζογράφημα Το τραγούδι της αγάπης και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε, το οποίο, με την εξύμνηση του πολέμου και του θανάτου, άσκησε επικίνδυνη επίδραση στους Γερμανούς πολεμιστές κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ολοκληρωτική αφοσίωση στην ποίηση τον οδήγησε στην εγκατάλειψη της οικογένειας του. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στη βόρεια Αφρική. Κατά την παραμονή του στο Παρίσι δέχτηκε την έντονη επίδραση του γλύπτη Ροντέν. Το 1921 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελβετία όπου και πέθανε.Από το έργο του Ρίλκε αναφέρονται ενδεικτικά οι ποιητικές συλλογές Ελεγείες του Ντουίνο (1922), Τα σονέτα στον Ορφέα (1922), Το βιβλίο των Ωρών (1905), το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Σημειώσεις του Μάλτε Λάουριτς Μπρίγκε (1910),οι επιστολές Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή (1929).



BINTEO ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ:
ΟΜΑΔΑ 1:ΕΡΩΣ-ΗΡΩΣ
http://www.papadiamantis.org/works/58-narration/307-03-16-erws-hrws-1897
ΟΜΑΔΑ 2:ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΟ ΚΥΜΑ
http://www.papadiamantis.org/works/58-narration/318-03-27-oneiro-sto-kyma-1900
ΟΜΑΔΑ 3:Η ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ
http://www.papadiamantis.org/works/58-narration/296-03-05-h-nostalgos-1894
ΟΜΑΔΑ 4:Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΧΜΕΤΗ:
http://www.papadiamantis.org/works/58-narration/411-04-61-o-gamos-toy-karaxmeth-1914
ΟΜΑΔΑ 5:ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
http://www.papadiamantis.org/works/58-narration/298-03-07-patera-sto-spiti-1895

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ/ΕΡΓΑ


ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ


ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ-ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ


ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ



Ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ





ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

FEDERICO GARCIA LORCA

Ν.ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

ΤΟΠΟΙ ΤΟΥ Ν.ΚΑΒΒΑΔΙΑ:





Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ Γ.ΡΙΤΣΟ:

Το ποίημά σου το πικρό το ζουν ιχώρ κι αιθέρας

καθάριος όρθρος της αυγής, μηνάει το φως της μέρα

Σε μια φρικίαση τραγική χαμoγελάει μιας πλάσης

ρυθμός. Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις»


ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ:ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΕΛΙΔΑ

Γ.ΡΙΤΣΟΣ-ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΡΧΕΙΟ

1ΟΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ

Ο ΡΙΤΣΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΡΙΤΣΟ

Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ



ΠΟΙΗΣΗ:


 Η ομιλία του Γ. Σεφέρη κατά την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ
Τούτη τὴν ὥρα αἰσθάνομαι πὼς εἶμαι ὁ ἴδιος μία ἀντίφαση. Ἀλήθεια, ἡ Σουηδικὴ Ἀκαδημία, ἔκρινε πὼς ἡ προσπάθειά μου σὲ μία γλώσσα περιλάλητη ἐπὶ αἰῶνες, ἀλλὰ στὴν παροῦσα μορφή της περιορισμένη, ἄξιζε αὐτὴ τὴν ὑψηλὴ διάκριση. Θέλησε νὰ τιμήσει τὴ γλώσσα μου, καὶ νὰ – ἐκφράζω τώρα τὶς εὐχαριστίες μου σὲ ξένη γλώσσα. Σᾶς παρακαλῶ νὰ μοῦ δώσετε τὴ συγνώμη ποὺ ζητῶ πρῶτα -πρῶτα ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου.
Ἀνήκω σὲ μία χώρα μικρή. Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Εἶναι μικρὸς ὁ τόπος μας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ πράγμα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι μας παραδόθηκε χωρὶς διακοπή. Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα δὲν ἔπαψε ποτέ της νὰ μιλιέται. Δέχτηκε τὶς ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη. Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωμένη μὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ξεπερνᾶ τὸ μέτρο, πρέπει νὰ τιμωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.
Ὅσο γιὰ μένα συγκινοῦμαι παρατηρώντας πῶς ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης εἶχε τόσο πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ φυσικοῦ κόσμου. Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους μου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασμένου αἰώνα, γράφει: «… θὰ χαθοῦμε γιατί ἀδικήσαμε …». Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράμματος. Εἶχε μάθει νὰ γράφει στὰ τριάντα πέντε χρόνια τῆς ἡλικίας του. Ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἡμερῶν μας, ἡ προφορικὴ παράδοση πηγαίνει μακριὰ στὰ περασμένα ὅσο καὶ ἡ γραπτή. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ποίηση. Εἶναι γιὰ μένα σημαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σουηδία θέλησε νὰ τιμήσει καὶ τούτη τὴν ποίηση καὶ ὅλη τὴν ποίηση γενικά, ἀκόμη καὶ ὅταν ἀναβρύζει ἀνάμεσα σ᾿ ἕνα λαὸ περιορισμένο. Γιατί πιστεύω πὼς τοῦτος ὁ σύγχρονος κόσμος ὅπου ζοῦμε, ὁ τυραννισμένος ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τὴν ἀνησυχία, τὴ χρειάζεται τὴν ποίηση. Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα – καὶ τί θὰ γινόμασταν ἂν ἡ πνοή μας λιγόστευε; Εἶναι μία πράξη ἐμπιστοσύνης – κι ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει ἂν τὰ δεινά μας δὲν τὰ χρωστᾶμε στὴ στέρηση ἐμπιστοσύνης.
Παρατήρησαν, τὸν περασμένο χρόνο γύρω ἀπὸ τοῦτο τὸ τραπέζι, τὴν πολὺ μεγάλη διαφορὰ ἀνάμεσα στὶς ἀνακαλύψεις τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης καὶ στὴ λογοτεχνία. Παρατήρησαν πὼς ἀνάμεσα σ᾿ ἕνα ἀρχαῖο ἑλληνικὸ δράμα καὶ ἕνα σημερινό, ἡ διαφορὰ εἶναι λίγη. Ναί, ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου δὲ μοιάζει νὰ ἔχει ἀλλάξει βασικά. Καὶ πρέπει νὰ προσθέσω πὼς νιώθει πάντα τὴν ἀνάγκη ν᾿ ἀκούσει τούτη τὴν ἀνθρώπινη φωνὴ ποὺ ὀνομάζουμε ποίηση. Αὐτὴ ἡ φωνὴ ποὺ κινδυνεύει νὰ σβήσει κάθε στιγμὴ ἀπὸ στέρηση ἀγάπης καὶ ὁλοένα ξαναγεννιέται.
Κυνηγημένη, ξέρει ποὺ νἄ ῾βρει καταφύγιο, ἀπαρνημένη, ἔχει τὸ ἔνστικτο νὰ πάει νὰ ριζώσει στοὺς πιὸ ἀπροσδόκητους τόπους. Γι᾿ αὐτὴ δὲν ὑπάρχουν μεγάλα καὶ μικρὰ μέρη τοῦ κόσμου. Τὸ βασίλειό της εἶναι στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς γῆς. Ἔχει τὴ χάρη ν᾿ ἀποφεύγει πάντα τὴ συνήθεια, αὐτὴ τὴ βιομηχανία. Χρωστῶ τὴν εὐγνωμοσύνη μου στὴ Σουηδικὴ Ἀκαδημία ποὺ ἔνιωσε αὐτὰ τὰ πράγματα, ποὺ ἔνιωσε πὼς οἱ γλῶσσες, οἱ λεγόμενες περιορισμένης χρήσης, δὲν πρέπει νὰ καταντοῦν φράχτες ὅπου πνίγεται ὁ παλμὸς τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ποὺ ἔγινε ἕνας Ἄρειος Πάγος ἱκανὸς νὰ κρίνει μὲ ἀλήθεια ἐπίσημη τὴν ἄδικη μοίρα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ θυμηθῶ τὸν Σέλλεϋ, τὸν ἐμπνευστή, καθὼς μᾶς λένε, τοῦ Ἀλφρέδου Νομπέλ, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ μπόρεσε νὰ ἐξαγοράσει τὴν ἀναπόφευκτη βία μὲ τὴ μεγαλοσύνη τῆς καρδιᾶς του.
Σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας μας χρειάζεται ὅλους τοὺς ἄλλους. Πρέπει ν᾿ ἀναζητήσουμε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ βρίσκεται.
Ὅταν στὸ δρόμο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ ἔθεσε τὸ αἴνιγμά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ λέξη χάλασε τὸ τέρας. Ἔχουμε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουμε. Ἂς συλλογιστοῦμε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.


  Η δήλωση του 
Γ. Σεφέρη 
κατά 
της δικτατορίας

«Πάει καιρὸς ποὺ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κρατηθῶ ἔξω ἀπὸ τὰ πολιτικὰ τοῦ τόπου. Προσπάθησα ἄλλοτε νὰ τὸ ἐξηγήσω. Αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη ἡ πολιτικὴ ζωή μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967 καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου – δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία – ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου.
Μολαταῦτα, μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα:
Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο. Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά. Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ καταλάβω πῶς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους.
Δυστυχῶς δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸ τὸν κίνδυνο. Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.
Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη νὰ ξαναμιλήσω».

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ-Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

ΔΗΛΩΣΗ ΣΕΦΕΡΗ ΣΤΟ BBC

ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ Γ.ΣΕΦΕΡΗ

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ-Π.ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ

ΑΡΝΗΣΗ-Μ.ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ 

ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ Γ.Σ.

ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ

ΜΕΡΕΣ(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ)


Κ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Κώστας Καρυωτάκης - Ἡ ἀποχαιρετιστήρια ἐπιστολή
Εἶναι καιρὸς νὰ φανερώσω τὴν τραγῳδία μου. Τὸ μεγαλύτερό μου ἐλάττωμα στάθηκε ἡ ἀχαλίνωτη περιέργειά μου, ἡ νοσηρὴ φαντασία καὶ ἡ προσπάθειά μου νὰ πληροφορηθῶ γιὰ ὅλες τὶς συγκινήσεις, χωρὶς τὶς περσότερες, νὰ μπορῶ νὰ τὶς αἰσθανθῶ. Τὴ χυδαία ὅμως πράξη ποὺ μοῦ ἀποδίδεται τὴ μισῶ. Ἐζήτησα μόνο τὴν ἰδεατὴ ἀτμόσφαιρά της, τὴν ἔσχατη πικρία. Οὔτε εἶμαι ὁ κατάλληλος ἄνθρωπος γιὰ τὸ ἐπάγγελμα ἐκεῖνο. Ὁλόκληρο τὸ παρελθόν μου πείθει γι᾿ αὐτό. Κάθε πραγματικότης μοῦ ἦταν ἀποκρουστική.
Εἶχα τὸν ἴλιγγο τοῦ κινδύνου. Καὶ τὸν κίνδυνο ποὺ ἦρθε τὸν δέχομαι μὲ πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω γιὰ ὅσους, καθὼς ἐγώ, δὲν ἔβλεπαν κανένα ἰδανικὸ στὴ ζωή τους, ἔμειναν πάντα ἕρμαια τῶν δισταγμῶν τους, ἢ ἐθεώρησαν τὴν ὕπαρξή τους παιχνίδι χωρὶς οὐσία. Τοὺς βλέπω νὰ ἔρχονται ὁλοένα περισσότεροι μαζὶ μὲ τοὺς αἰῶνες. Σ᾿ αὐτοὺς ἀπευθύνομαι.
Ἀφοῦ ἐδοκίμασα ὅλες τὶς χαρές !!! εἶμαι ἕτοιμος γιὰ ἕναν ἀτιμωτικὸ θάνατο. Λυποῦμαι τοὺς δυστυχισμένους γονεῖς μου, λυποῦμαι τὰ ἀδέλφια μου. Ἀλλὰ φεύγω μὲ τὸ μέτωπο ψηλά. Ἤμουν ἄρρωστος.
Σᾶς παρακαλῶ νὰ τηλεγραφήσετε, γιὰ νὰ προδιαθέσῃ τὴν οἰκογένειά μου, στὸ θεῖο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, ὁδὸς Μονῆς Προδρόμου, πάροδος Ἀριστοτέλους, Ἀθήνας.
Κ.Γ.Κ.
[Υ.Γ.] Καὶ γιὰ ν᾿ ἀλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω ὅσους ξέρουν κολύμπι νὰ μὴν ἐπιχειρήσουνε ποτὲ νὰ αὐτοκτονήσουν διὰ θαλάσσης. Ὅλη νύχτα ἀπόψε ἐπὶ δέκα ὧρες, ἐδερνόμουν μὲ τὰ κύματα. Ἤπια ἄφθονο νερό, ἀλλὰ κάθε τόσο, χωρὶς νὰ καταλάβω πῶς, τὸ στόμα μου ἀνέβαινε στὴν ἐπιφάνεια. Ὠρισμένως, κάποτε, ὅταν μοῦ δοθεῖ ἡ εὐκαιρία, θὰ γράψω τὶς ἐντυπώσεις ἑνὸς πνιγμένου.
Κ.Γ.Κ.

Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ 

 ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΙ... μελοποιημένο\


ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ:

Οι Καταραμένοι Ποιητές (γαλλικά: Les Poètes Maudits) είναι ποιητές που διάγουν τη ζωή τους έξω από τα κοινωνικά πλαίσια ή και ενάντια σε αυτά. Η κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών, η τρέλα, το έγκλημα, η βία, και γενικά κάθε μη αποδεκτή κοινωνική πράξη, όπως και ο πρόωρος θάνατος είναι τυπικά στοιχεία της βιογραφίας ενός καταραμένου ποιητή.Ο πρώτος καταραμένος ποιητής υπήρξε ο Φρανσουά Βιγιόν (1431-1474 περίπου), η φράση όμως κατοχυρώθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα από τον Αλφρέντ ντε Βινύ στο δραματουργικό του έργο του 1832 Stello όπου αποκαλεί συλλογικά τους ποιητές ως τη ράτσα των παντοτινά καταραμένων από τους ισχυρούς της γης. Τυπικά παραδείγματα καταραμένων ποιητών υπήρξαν οι Σαρλ Μπωντλαίρ, Πωλ Βερλαίν και Αρθούρος Ρεμπώ. Ξεχωριστή θέση ανάμεσά τους κατέχει και ο πρόδρομος του Υπερρεαλισμού, Λωτρεαμόν.

 ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ-ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ


Ο Κώστας Καρυωτάκης και η Μαρία Πολυδούρη ήταν δύο ποιητές της γενιάς του 1920, που ερωτεύθηκαν και αγαπήθηκαν πολύ, αλλά δεν κατάφεραν να βρουν την ευτυχία μέσα από τον έρωτά τους. Βρήκαν και οι δύο τραγικό θάνατο σε νεαρή ηλικία. Γνωρίστηκαν τον Δεκέμβριο του 1921 στη Νομαρχία Αθηνών, όπου εργάζονταν ως δημόσιοι υπάλληλοι. Ανάμεσά τους αναπτύχθηκε ένα έντονο ερωτικό συναίσθημα. Ο Καρυωτάκης ήταν ένας μελαγχολικός νέος, που δεν εκτιμούσε ιδιαίτερα τον εαυτό του και είχε πολλές ανασφάλειες. Ζούσε ήσυχα και παράλληλα με το επάγγελμά του, έγραφε ποιήματα. Αντίθετα, η Πολυδούρη ήταν μια χειραφετημένη νεαρή, με φεμινιστικές ιδέες, που ζούσε μια προκλητική ζωή για την εποχή. Έκανε παρέα με άντρες, πράγμα απαράδεκτο για μια κοπέλα της γενιάς της και συμμετείχε στις συζητήσεις τους σαν ίση. Η σκέψη και η ποίηση του Καρυωτάκη γοήτευσε τη νεαρή ποιήτρια, ενώ εκείνος από την πλευρά του, ερωτεύτηκε την όμορφη κοπέλα με τα μαύρα μάτια και το εντυπωσιακό κορμί. Η σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ τους ήταν πολύ έντονη, αλλά ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Ο συνεσταλμένος νέος δεν μπορούσε να δεχτεί τον «προκλητικό» χαρακτήρα της αγαπημένης του. Η μποέμικη ζωή της Πολυδούρη κινδύνευε να στιγματίσει τον ποιητή στα μάτια του κόσμου. Η απελευθερωμένη κοπέλα, έφτασε σε σημείο να κάνει ακόμα και πρόταση γάμου στον Καρυωτάκη, πράγμα αδιανόητο για τα ήθη της τότε κοινωνίας. Ο ποιητής, αν και όπως φάνηκε από ποιήματά του, που είδαν αργότερα το φως της δημοσιότητας, αγαπούσε την Πολυδούρη, αρνήθηκε τον έρωτά της. Αρχικά χρησιμοποίησε σαν πρόσχημα την καχεκτική του εμφάνιση και όταν δέχτηκε την επίσημη πρόταση από την αγαπημένη του, δεν τόλμησε να την παντρευτεί, γιατί όπως της είπε, έπασχε από αφροδίσιο νόσημα. Η Πολυδούρη δεν τον πίστεψε και θεώρησε ότι ήταν μια δικαιολογία για να χωρίσουν. Το ποίημα του «Ωχρά Σπειροχαίτη» ( το όνομα του μικροβίου που προκαλεί τη σύφιλη), είναι σύμφωνα με τους μελετητές του έργου του, η απόδειξη ότι ο ποιητής έπασχε από την ασθένεια. Παρά την αρνητική του απάντηση, ο Καρυωτάκης πρότεινε στην Πολυδούρη να συνεχίσουν τη φιλία τους. Εκείνη δέχτηκε, αλλά οι συναντήσεις τους μετά τον χωρισμό άρχισαν να αραιώνουν. Η κοπέλα πληγώθηκε πολύ και ένιωσε προδομένη και ταπεινωμένη. Αργότερα έφυγε για το Παρίσι, όπου συνέχισε την αντισυμβατική ζωή. Γυρνούσε στο σπίτι τα ξημερώματα και συναναστρεφόταν αντρικές παρέες. Ένα βράδυ τη βρήκαν πεσμένη σε ένα σοκάκι του Παρισιού. Διαγνώστηκε με φυματίωση και λίγο αργότερα μεταφέρθηκε στην Ελλάδα, στο τότε σανατόριο Σωτηρία. Τον Ιούλιο του 1928, η Πολυδούρη πληροφορήθηκε ένα τραγικό γεγονός. Ο αγαπημένος της Κώστας Καρυωτάκης είχε αυτοκτονήσει. Ο ποιητής είχε μετατεθεί στην Πρέβεζα, αλλά δεν είχε καταφέρει να βρει τη γαλήνη. Αυτοκτόνησε με πιστόλι σε μια παραλία του Αμβρακικού, αφήνοντας μόνο ένα σημείωμα. Στην τελευταία του εξομολόγηση ανέφερε ότι πριν δοκιμάσει το πιστόλι, είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει στη θάλασσα, αλλά δεν τα κατάφερε, γιατί ήξερε καλό κολύμπι. Αν είχε παντρευτεί την αγαπημένη του, ίσως εκείνη κατάφερνε να διώξει το «κοράκι», αλλά αυτό δεν είναι παρά μια υπόθεση εργασίας. Όταν η Πολυδούρη έμαθε πως ο αγαπημένος της αυτοκτόνησε, κλονίσθηκε και η ήδη άσχημη κατάσταση της υγείας της, επιδεινώθηκε. Η άλλοτε δυναμική γυναίκα κατέρρευσε. Ο χρόνος και για εκείνη μέτραγε πια αντίστροφα. Στις 29 Απρίλιου του 1930, έφυγε από τη ζωή, με ενέσεις μορφίνης, που της προμήθευσε στο «Σωτηρία» ένας φίλος της. Οι δυο νέοι άφησαν την τελευταία τους πνοή σε μικρή ηλικία. Η κλονισμένη τους υγεία θεωρήθηκε αποτέλεσμα του ανεκπλήρωτου έρωτά τους, κάτι που δεν αποδείχτηκε ποτέ. Μένουν μόνο τα ποιήματά τους, για να θυμίζουν τη μεγάλη τους αγάπη. 






 

 

Κ.ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ 

9/12/2014


Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ






27/11/2014

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ  

         http://papadiamantis.org/     

                   

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ

"Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ"
ΤΑΙΝΙΑ

"ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ"

ΤΑΙΝΙΑ

27/11/2014

Αφηγηματικές τεχνικές – Αφηγηματικοί τρόποι

Αφηγηματικές τεχνικές είναι οι ακόλουθες:

- Ο αφηγητής
- Το είδος της αφήγησης (δηλαδή, οι αφηγηματικοί τρόποι)
- Η οπτική γωνία
- Η εστίαση
- Ο χρόνος της αφήγησης
- Ο ρυθμός της αφήγησης


Αφηγηματικοί τρόποι είναι οι ακόλουθοι:

- Αφήγηση
- Διάλογος
- Περιγραφή
- Σχόλια
- Ελεύθερος Πλάγιος Λόγος
- Εσωτερικός μονόλογος

Οι αφηγηματικοί τρόποι θα πρέπει να διακρίνονται από τους εκφραστικούς τρόπους. Όταν αναζητούμε τους εκφραστικούς τρόπους, αναζητούμε ουσιαστικά το πώς λέγεται κάτι, τα σχήματα λόγου δηλαδή που χρησιμοποιεί ο αφηγητής, και ό,τι άλλο σχετίζεται με την ιδιαιτερότητα της έκφρασής του. 
Ο αφηγητής με βάση τη συμμετοχή του στην ιστορία ονομάζεται:
- Ομοδιηγητικός:Συμμετέχει στην ιστορία την οποία αφηγείται είτε ως πρωταγωνιστής (αυτοδιηγητικός αφηγητής) είτε ως παρατηρητής ή αυτόπτης μάρτυρας.
- Ετεροδιηγητικός:Δεν έχει καμιά συμμετοχή στην ιστορία που αφηγείται.
- Παντογνώστης αφηγητής: Είναι ο αφηγητής που γνωρίζει τα πάντα, εποπτεύει τα πάντα, αλλά δεν μετέχει στη δράση, δεν είναι δηλαδή ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας. Στον παντογνώστη αφηγητή αντιστοιχεί η αφήγηση χωρίς εστίαση (μηδενική), δεδομένου ότι αυτός δεν παρακολουθεί την αφήγηση από μια οπτική γωνία, αλλά είναι πανταχού παρών σαν ένας μικρός θεός.
Ο αφηγητής με βάση το αφηγηματικό επίπεδο ονομάζεται:
- Εξωδιηγητικός: αφηγείται την κύρια ιστορία είτε συμμετέχοντας είτε όχι.
- Ενδοδιηγητικός: βρίσκεται μέσα στην ιστορία και αφηγείται μια δεύτερη ιστορία.

Εστίαση (ποιος βλέπει τα γεγονότα)

- Μηδενική: Ο αφηγητής ξέρει περισσότερα από ό,τι τα πρόσωπα, είναι έξω από τη δράση (παντογνώστης)
Αφηγητής > Πρόσωπα

- Εσωτερική: Ο αφηγητής ξέρει όσα και τα πρόσωπα
Αφηγητής = Πρόσωπα

- Εξωτερική: Ο αφηγητής ξέρει λιγότερα από τα πρόσωπα
Αφηγητής < Πρόσωπα



Ο χρόνος της αφήγησης
-Αναχρονίες:
Αναδρομικές αφηγήσεις / αναδρομές ή αναλήψεις και
Πρόδρομες αφηγήσεις ή προλήψεις.

Ο ρυθμός της αφήγησης:
η επιτάχυνση, η παράλειψη, η περίληψη, η έλλειψη ή το αφηγηματικό κενό, η επιβράδυνση 

         30/10/2014                                          



   ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ

http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=123                                                                                                                                 

  28/10/2014


ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ



"ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΝΤΕΣΣΑΣ ΒΑΛΕΡΑΙΝΑΣ"
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ
ΠΑΤΗΣΤΕ

ΕΔΩ
22-1-2014
---------------------------------------------------------------------------------------------

 12-12-2013
                                   

 Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

ΕΡΓΑΣΙΕΣ 


  • Μεταβείτε στον παρακάτω σύνδεσμο και ακούστε ή διαβάστε τα ποιήματα που ακολουθούν:
 http://www.kavafis.gr/poems/list.asp?cat=1
  • Αναζητήστε την κατηγορία στην οποία ανήκουν τα ποιήματα αυτά και γράψτε λίγα λόγια για το καθένα. 
  • Κατόπιν σκεφθείτε αν και ποιο από αυτά θα μπορούσε να παρασταθεί θεατρικά και με ποιο τρόπο.
ΟΜΑΔΑ Α': 
  • ΤΕΙΧΗ
  • ΠΑΡΑΘΥΡΑ
  • CHE FECE IL GRAN RIFIUTΟ
  • ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ
  •  ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ
 ΟΜΑΔΑ Β' :
  • ΤΡΩΕΣ
  • ΣΤΑ 200π.Χ.
  • ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ
  • ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΖΑΝ
  • ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ
ΟΜΑΔΑ Γ':
  • ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ
  • ΕΠΗΓΑ
  • ΜΑΚΡΥΑ
  • ΟΜΝΥΕΙ
  • ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ
ΟΜΑΔΑ Δ':
  • ΤΑ ΚΕΡΙΑ
  • ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ
  •  ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ
  • ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ
  • Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
ΟΜΑΔΑ Ε:
  • ΤΟ 25ον ΕΤΟΣ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΤΟΥ
  • Ο ΗΛΙΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ
  • Η ΣΑΤΡΑΠΕΙΑ
  • ΗΓΕΜΩΝ ΕΚ ΔΥΤΙΚΗΣ ΛΙΒΥΗΣ
  • ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ
ΟΜΑΔΑ ΣΤ':
Αφού επισκεφθείτε την παραπάνω ηλεκτρονική σελίδα και μεταβείτε στο "ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΒΑΦΗ" , να πάρετε μια φανταστική συνέντευξη από τον ποιητή, η οποία θα αναδεικνύει στοιχεία της ζωής και του έργου του. Τις απαντήσεις στα ερωτήματα που θα θέσετε θα αντλήσετε από το αρχείο.

ΟΜΑΔΑ Ζ':
Καβάφης- μουσική και ζωγραφική: 
  • Να κάνετε μια σύντομη έρευνα σχετικά με τα μελοποιημένα ποιήματα του Κ.Π.Καβάφη
  • Να αναδείξετε κατά πόσο το έργο του Κ.Π.Καβάφη, αλλά και ο ίδιος ο ποιητής επηρέασαν την τέχνη της ζωγραφικής.Στην έρευνά σας θα σας βοηθήσουν και οι ακόλουθες διευθύνσεις:
http://www.thf.gr/default.aspx?lang=el-GR&page=64&eventid=392
  • Αξιοποιώντας τα αποτελέσματα της έρευνάς σας και χρησιμοποιώντας εικόνα και ήχο, να κάνετε μια σύντομη παρουσίαση.

 ..................................................................................................................................................................


 Η  "ΙΘΑΚΗ" ΤΟΥ Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ ΣΕ ΚΟΜΙΚ!!!!!

                                              
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,     
να εύχεσαι νά' ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νά' ναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νά'χεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θά βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.




Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ- "ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ"


ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

"ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΝΤΕΣΣΑΣ ΒΑΛΕΡΑΙΝΑΣ" 
  1. ΟΜΑΔΑ Α': Αφού ακούσετε την απαγγελία του ποιήματος  του Κ.Π.Καβάφη "che fece il gran rifiuto" από τον Γιάννη Τσαρούχη στο παραπάνω βίντεο, να γράψετε ένα κείμενο στο οποίο θα αναφέρεστε στα κοινά στοιχεία που έχει το ποίημα με το θεατρικό του Γρηγόριου Ξενόπουλου. 
  2. ΟΜΑΔΑ Β':Η Όρσολα αναφερόμενη στην οικονομική καταστροφή της οικογένειας της Βαλέραινας της λέει: "αν τα δαχτυλίδια χάθηκαν, τα δάχτυλα έμειναν". Να σχολιάσετε τη φράση αυτή σχετίζοντάς την με την υπόθεση του θεατρικού του Ξενόπουλου.
  3. ΟΜΑΔΑ Γ':Η κοντέσα Τασία υπενθυμίζει στη Βαλέραινα πως κανένας όρκος δεν τη δεσμεύει να ανανεώσει τον όρκο που εκείνη έδωσε,παρά μόνο η ίδια να κρατήσει μυστικό το γιατρικό. Να συγκρίνεται το θεατρικό με την τραγωδία της Αντιγόνης αναφορικά με την αντίθεση γραπτοί-άγραφοι νόμοι.
  4. ΟΜΑΔΑ Δ':Η Βαλέραινα, μιλώντας για τη σημασία της ανθρώπινης ζωής, λέει τα παρακάτω: "τι ωραία που είναι η ζωή!Μα αν δεν ήταν δε θα άξιζε η θυσία".Να συγκρίνετε τα λόγια της με τους στίχους του Δ. Σολωμού που ακολουθούν ("Ελεύθεροι πολιορκημένοι" και "Πόρφυρας")  
Ο Απρίλης με τον Ερωτα χορεύουν και γελούνε,

κι όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε.



Και μέσ’ στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπρούδα,

έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα...



Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρι

η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι

με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει

όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.



Τρέμ’ η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της



Αγάπη κι έρωτας καλούν τα σπλάχνα τους τινάζουν

τα σπλάχνα τους κ’ η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν.



Τριαντάφυλλα ’ναι θεϊκά στην κόλαση πεσμένα.

Κι άνθιζε μέσα μου η ζωή μ’ όλα τα πλούτια πώχει,

Συχνά τα στήθια εκούρασα, ποτέ την καλοσύνη,

Πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μου.



Πάλι μου ξίπασε τ αυτί γλυκειάς φωνής αγέρας,

κι έπλασε τ’ άστρο της νυχτός και τ’ άστρο της ημέρας,

Ολίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κ’ έρμο,

Η δύναμη σου πέλαγο, κ’ η θέληση μου βράχος.



Με λογισμό και μ’ όνειρο, τι χάρ’ έχουν τα μάτια,

Εκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το χάρο.

Δεν τους βαραίν’ ο πόλεμος, αλλ’ έγινε πνοή τους.



Εστησε ο Ερωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη,

κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκειά της ώρα,

και μές στη σκιά, που φούντωσε και κλεί δροσιές και μόσχους,

ανάκουστος κελαηδισμός και λιποθυμισμένος.



Αλαφροήσκιωτε καλέ, γιά πες απόψε τι είδες;

Νύχτα γεμάτη θάματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!



Αστραψε φως, κι εγνώρισεν ο νιος τον εαυτό του.

Απομεινάρι θαυμαστό ερμιάς και μεγαλείου.



Φώς που πατεί χαρούμενο τον Αδη και το Χάρο,



Ελεγα, πως την είχα ιδεί πολύν καιρόν οπίσω,

κάν σε ναό ζωγραφιστή με θαυμαστό περίσσο,

κάνε την είχε ερωτικά ποιήσει ο λογισμός μου...



Κι έχασα αυτό το θεϊκό πρόσωπο γιά πολλή ώρα,

γιατί άκουγα τα μάτια της μέσα στα σωθικά μου,

που έτρεμαν και δε μ’ άφηναν να βγάλω τη μιλιά μου.



Δεν το ’λπιζα να ν’ η ζωή μέγα καλό και πρώτο.



5.ΟΜΑΔΑ Ε':"...υπάρχουν και άλλα πράγματα που τα ξεπουλούμε , αλλά αυτά για να τα δεις πρέπει να 'χεις πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής..." Η Βαλέραινα χρησιμοποιώντας τα λόγια του Σολωμού απαντά στα λεγόμενα της νύφης της. Να σχολιάσετε τα λόγια της.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)