ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ(Β'1)

 ένας άγγελος συνομιλεί με τον Γεώργιο ''Βιζυηνό''...

                                                                

                                                                              <16 Απριλίου 1896>

• Καλημέρα σας κύριε
• Καλημέρα και σε εσάς!
• Έμαθα ότι ήρθατε πρόσφατα εδώ και ξέρετε είναι η δουλεία να καταγράφω τους ''νεοφερμένους''
• Α!Μάλιστα σας ακούω λοιπόν!Πώς μπορώ να σας φάνω χρήσιμος;
• Αρχικά ας μην παραμείνουμε όρθιοι γι αυτόπροτείνω να κάτσουμε στο παγκάκι εκεί απέναντι από τον "λόφο των ανθισμένων λουλουδιών" και σε συνδυασμό μεαυτήν την υπέροχη θέα να ξεκινήσουμε την συνέντευξη μας.

• Πολύ ωραίο τοπίο πράγματι, λες και σου γεννά μια διάθεση αφήγησης!
• Έχουμε πολλά τέτοια εδώ,όλα εκτός τόπου και χρόνου,όσα δεν χωράει ο νους σας...Ας ξεκινήσουμε!Το όνομα σας αρχικά.
• Ονομάζομαι Γεώργιος-Μιχαήλ Σύρμας ή Μηχαηλίδης.
• Μην μου πείτε!Είστε ο...γνωστός Βιζυηνός!
• Πράγματι!Με αποκαλούσαν έτσι τις περισσότερες.
• Τιμή μου που σας γνώριζω κύριε Βιζυηνέ!Και έτσι θα σας αποκαλούν και εδώ,ξέτερε αρέσει και σε εμάς ''εδώ'' η λογοτεχνία.
• Από που κατάγεστε;
• Η καταγωγή μου είναι από την  Ανατολική Θράκη,και πιο συγκεκριμένα από την Βιζύη όπου γεννήθηκα,το 1819.
• Πείτε μας μερικά λόγια για την οικογένεια σας.
• Ήμασταν μια πολύ φτωχή οικογένεια.Ο πατέρας μου θυμάμαι δούλευε στα καμίνια του ασβέστη.Αργότερα,έγινε πραματευτής.Η μητέρα μου ήταν στο σπίτι.Έχω τέσσερα αδέρφια:τον Μιχαήλ,τον Γεώργη,την Άννα και την Αννιώ.
• Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
• Ήταν πάρα πολύ δύσκολα!Όταν ήμουν 5 ετών,έχασα τον πατέρα μου από τύφο,το 1854.Ο αδελφός μου Γεώργιος δολοφονήθηκε και 3 χρόνια πριν έφυγε και ο Μιχαήλ.Ξέρετε δεν θυμάμαι πολλά από τότε, γιατί ήμουν πολύ μικρός.Η μητέρα μου είχε διηγηθεί το αμάρτημα της, σε βάρος της αδελφής μου Άννας και η Αννιώ που πήρε το όνομα της αδελφής της,η οποία δυστυχώς έφυγε από ασθένεια σε νεαρή ηλικία.Ύστερα από όλα αυτά επικρατούσε μια θλιβερή κατάσταση στο σπίτι στο οποίο δεν χαμογέλασε ποτέ κανείς!
• Πώς τα καταφέρατε να επιβιώσετε με την μητέρα σας;
• Δεν τα καταφέραμε αγαπητέ μου!Η μητέρα μου χαμένη στην κατάθλιψη της,αναζητούσε πάντα στο πρόσωπό μου την αδικοχαμένη της κόρη που δεν είχε ποτέ και δεν κατάφερε να της προσφέρει την μητρική αγάπη της.Όσον αφορά εμένα στον οποίο βγήκαν πολλά αποθημένα αυτή η κατάσταση με γέμισε τύψεις και επιβάρυνε αρνητικά την ψυχολογία μου,οι οποίες με συνόδευαν για μια ζωή!
• Τελικά..Τί έγινε;
• Όταν ήμουν 10 ετών οι ''παππούδες'' μου με έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη κοντά σε ένα θείο μου,για αν μάθω ραπτική.
• Μάλιστα!Πολύ εντυπωσιακή αλλαγή για εκείνη την εποχή!Πώς συνεχίσατε εκεί την ζωή σας;
• Όταν πέθανε ο θείος μου,παρόλο που αισθάνθηκα σχεδόν χαμένος,η ζωή μου χαμογέλασε,καθώς ήμουν υπό την προστασία του Κύπριου εμπόρου Γ. Γεωργιάδη μέχρι τα 18 μου.
• Μετά τα 18 σας χρόνια πώς εξελίχθηκε η ζωή σας;
• Έζησα στην Κύπρο όπου με προστάτευε ο αρχιεπίσκοπος και προοριζόμουν για τον ιερατικό κλάδο.Ύστερα,το 1872 έγινα σπουδαστής στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Όμως εκείνο τον καιρό γνώρισα και εγώ τον έρωτα και άλλαξα τελείως ''πορεία'',αφήνοντας τα ''ράσα''οριστικά.
• Πολύ ενδιαφέρον,συνεχίστε!
• Έναν χρόνο  αργότερα ένας γνωστός μου καθηγητής με σύστησε στον πλούσιο Γεώργιο Ζαρίφη, με τον οποίο γίναμε πολύ καλοί φίλοι. Μπορώ να πω πως αυτή η γνωριμία άλλαξε ριζικά την ζωή μου,η οποία μου χαμογέλασε για δεύτερη φορά!
• Δηλαδή;
• Από τότε άρχισα να ασχολούμαι με την λογοτεχνία με πάντα το Ζαρίφη δίπλα μου ο οποίος κάλυπτε τα έξοδα μου. Έτσι λοιπόν βραβεύτηκα για το πρώτο μου ποίημα και την ίδια χρονιά ξεκίνησα να φοιτώ στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.Αργότερα με δαπάνες του Ζαρίφη πήγαμε στην Γερμανία όπου παρακολούθησα φιλολογία και φιλοσοφία.
• Συνεχίσατε να ασχολείστε με την ποίηση;
• Φυσικά!Όσο ήμουν στο εξωτερικό,συνέχιζα παράλληλα την ποιητική μου συλλογή.
• Μείνατε στην Γερμανία;
• Όχι για πολύ καιρό.Το 1881 πήγα στο Παρίσι,αν θυμάμαι καλά και έναν χρόνο μετά επισκέφτηκα και το Λονδίνο.Στο ταξίδι αυτό γνώρισα πολλές σημαντικές προσωπικότητες.
• Έτσι ολοκληρώσατε την ποιητική σας συλλογή ή κάνατε κάτι άλλο;
• Όχι μόνο τα ολοκλήρωσα,αλλά δημοσίευσα την πρώτη μου ποιητική μου συλλογή και το πρώτο μεγάλο διήγημα μου,στην ''Εστία''(μια τοπική εφημερίδα)το οποίο ονόμασα ''Μεταξύ Πειραιώς και Νεάπολης''.
• Πέρα από την λογοτεχνική σας καριέρα,όταν μιλάγαμε αρχικά για την οικογένεια σας,αναφέρατε τον φόνο του αδελφού σας και με αφορμή αυτό λοιπόν να σας ρωτήσω περισσότερα;
• Κανένα πρόβλημα.Το γεγονός αυτό με απασχόλησε για ένα μεγάλο διάστημα στην ζωή μου.Δεν κατάφερα να μάθω ακριβώς...άντιθετα όμως την όλη  μου έρευνα την μετέτρεψα σε διήγημα το ΄΄Ποίος ήτον ο Φονεύς του αδελφού μου'' το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μαζί με την παρουσίαση ενός ακόμη διηγήματος από το οποίο είχε σχέση με την μητέρα μου και το ονόμασα ''Το αμάρτημα της μητρός μου''.
• Τελικά μείατε στο Λονδίνο;
• Ήθελα να μείνω εκεί.Όμως όταν ήρθε η ώρα του Ζαρίφη αν ''ξεκινήσει το ταξίδι του'',ήμουν σοκαρισμένος,καθώς έμεινα απροστάτευτος και χωρίς καμία οικονομική στήριξη  αναγκάστηκα να επιστρέψω στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην  Αθήνα.
• Πώς συνεχίσατε λοιπόν εκεί;
• Αρχικά πίστευα ότι δεν θα τα κατάφερνα,μέχρι που εκλέχτηκα υφηγητής στην έδρα του Πανεπιστημίου Αθηνών στον κλάδο της Ιστορίας της Φιλοσοφίας και αυτό μου έδωσε μια ανάσα.
• Όσον αφορά την ποιητική σας συλλογή;
• Την ολοκλήρωσα  και παράλληλα δημοσιεύονταν στις τοπικές εφημερίδες.
• Ποιο ήταν το τελευταίο σας μυθιστόρημα;
• Ονομάστηκε ''Μοσκώβ-Σελήμ''το έγραψα το 1886 και θαρρώ πως είναι το αγαπημένο  μου,καθώς ήταν μια συνδυαστική ιστορία από τα παιδικά μου χρόνια η όποια αναγνωρίστηκε ως η μεγαλύτερη αφηγηματική μου επιτυχία.
• Ήσασταν αρκετά αγαπητός θαρρώ και εγώ με την σειρά μου πως θα μείνετε στην ιστορία της λογοτεχνίας από ότι φαίνεται!
• Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!                   

                                                            ''Εφτασε και το Ηλιοβασίλεμα πιο ζωντανό και όμορφο από ποτέ"

• Τελειώνοντας πείτε μου για τα τελευταία σας χρόνια!
• Δεν θυμάμαι πολλά.Το 1892 προσβλήθηκα από μια ασθένεια ή καλύτερα ένα είδος πάθησης στα νεύρα,όπως έλεγαν οι γιατροί.Όταν το πρόβλημα επιδεινώθηκε και επηρέασε και τον ψυχισμό μου,οδηγήθηκα στο Δρομοκαϊτειο Ψυχιατρίεο...Εκεί έμεινα για λίγο καιρό.Ζούσα μέσα σε μια δική μου ουτοπία,σε έναν δικό μου κόσμο,αλλά γεμάτος εμμονές,τρέλα και αγάπη για μια μαθήτρια μου από την σχολή.Πέρασαν 4 χρόνια .Έτσι λοιπόν στις 15 Απριλίου του 1896,ήρθε και ο δικός μου επίλογος δίνοντας μου περισσότερη ελευθερία η οποία με έφερε εδώ.Μόλις χθες.Τώρα απολαμβάνω την ελευθερία μου...
• Και εγώ με την σειρά μου θα σας ευχαριστήσω για τον χρόνο σας.
• Δεν κάνει τίποτα!
• Αλήθεια τι θα κάνετε τώρα;
• Θα βρω την οικογένεια μου θα ξεκουραστώ και θα δούμε...

                                                  ''Η ''ημέρα'' τελείωνε,ο άγγελος απομακρύνθηκε και ο Βιζυηνός ξεκίνησε το ταξίδι του...

ΚΟΜΗΝΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ(Β'2)

Γράμμα της Κοντέσσας Βαλέραινας στα παιδιά της

Αγαπητά μου παιδιά,

Σας μιλάει η μητέρα σας ,η προστάτιδα και φίλη σας .Αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το γράμμα θα έχετε δει ήδη τα αποτελέσματα της απόφασης που πήρα. Μπορεί εσείς να με είδατε για τελευταία φορά ,όμως εγώ θα σας προσέχω από ψηλά ,πάντα. Αυτό εδώ το γράφω για να σας αναλύσω τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτή την απόφαση και για να σας πω κάποια τελευταία λόγια ,τα οποία δυστυχώς δεν σας έχω ξαναπεί .Γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι, μόνο όταν φτάνουν σε καταστάσεις εκτός ελέγχου και κρίσιμες ,μόνο τότε καταλαβαίνουν τις αξίες της ζωής, όταν κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα.

Αρχικά ,θέλω να ξέρετε πόσο πολύ δουλέψαμε και κοπιάσαμε με τον πατέρα σας για να αναπτύξουμε κατά πολύ της ήδη υπάρχουσα περιουσία ,που είχαμε κληρονομήσει από τις οικογένειες μας. Σου προσφέραμε Μανώλη μου ,μονάκριβε μου ,ό,τι μπορούσαμε ,κι όταν αργότερα παντρευτήκατε με την Τασία μας, θέλαμε να σας προσφέρουμε μία πλουσιοπάροχη ζωή μαζί με τον Παυλάκη ,το εγγόνι μας, το φως και την ελπίδα αυτού του σπιτιού .Η απώλεια όμως της κεφαλής της οικογένειας ,μας κόστισε σε όλους τους τομείς, καθώς όχι μόνο ήμασταν ψυχικά αδύναμοι αλλά και η περιουσία άρχιζε σιγά σιγά να μειώνεται, η επιχείρηση να καταρρέει και τα χρήματα να λιγοστεύουν. Φαντάζεστε πόσο μεγάλο πλήγμα ήταν να βλέπω όλα όσα με κόπο χτίσαμε να γκρεμίζονται μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου. Όλα για όσα παιδευτήκαμε εγώ ,ο άντρας μου ,τα πεθερικά μου αλλά και οι γονείς μου να χάνονται.

Όμως δεν μου είχε περάσει ποτέ από το νου ούτε σαν σκέψη ,να πουλήσω αυτό το γιατροσόφι, αυτή τη διαθήκη της οικογένειάς μου που παραμένει χρόνια μυστική προκειμένου να βοηθάμε τους φτωχούς ανθρώπους που έχουν θέλα. Το περνάμε ευλαβικά ,σαν ιερό κειμήλιο από γενιά σε γενιά.

Όταν όμως φτάσαμε στο έσχατο σημείο ,να κινδυνεύουμε να χάσουμε και το τελευταίο σπίτι μας, αυτό στο οποίο μέναμε, όταν έβλεπα εσάς παιδιά μου να πασχίζετε να αγοράσετε γάλα για τον Παυλάκη, άρχιζα να σκέφτομαι να πουλήσω την συνταγή έτσι ώστε να ξεφύγουμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Αλλά εγώ ως Βαλέραινα δεν μπορούσα να καταπατήσω τις αξίες που για αυτές πάλεψα μια ζωή, ούτε και τον όρκο που είχα δώσει. Δεν μπορούσα όμως και να βλέπω τα παιδιά μου να υποφέρουν.

Για αυτό και σου έδωσα τη συνταγή Τασία μου,  σαν την αγάπη της μάνας δεν υπάρχει καμιά πιο αληθινή ,δυνατή και ανιδιοτελής .Αλλά με αυτή μου την απόφαση επόμενο ήταν να προκαλέσω μόνη μου τον θάνατό μου. Δεν θα μπορούσα να ζω με ένα τεράστιο βάρος στην ψυχή και στη συνείδησή μου. Τουλάχιστον ξέρω ότι δεν στάθηκα εμπόδιο στην μελλοντικά ευτυχισμένη ζωή της οικογένειάς μου.

Σας αγαπώ πολύ όλους σας. Να με θυμάστε πάντα και μην στενοχωριέστε ήταν μια απόφαση που πήρα σκεφτόμενη το καλό όλων σας, το δικόσας καθώς θα καταφέρνατε να ζήσετε μια αξιοπρεπή και πλουσιοπάροχη ζωή όπως είχα ονειρευτεί για σας και το δικό μου καθώς ο θάνατος είναι η λύτρωση της βαριάς συνείδησης μου.Να προσέχετε την Όρσολά μου και τον Παυλάκη μου!

                                                                                                Η μητέρα σας, Κοντέσσα Βαλέραινα