ΤΑ ΒΕΝΕΤΙΚΑ

Ἡ Ἐκκλησία ἐδιάβαζε*, Κυριακὴν πρωί, κ᾿ ἡμεῖς οἱ δύο, ὁ Νικολὸς τ᾿ Ἁγιώτη κ᾿ ἐγώ, ἐπήραμεν, ἐκεῖνος τὸ ζεμπίλι στὸν ὦμον ―εἶχε βάλει μέσα, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ μικρὰ ὀψώνια διὰ τὸ ἐξοχικὸν γεῦμά μας, καὶ τὸ σίδηρον τῆς σκαπάνης― ἐγὼ δὲ ἐκράτουν ἐπιδέξια, τάχα ὡς ραβδίον ὁδοιπορίας, τὸ ξύλον ἢ στειλιάρι τῆς τσάπας αὐτῆς, κ᾿ ἐκινήσαμεν εἰς μελετημένην ἐκδρομήν.